Dyrektorzy

Alabastrowa waza wykonana została przez nieznanego rzeźbiarza we Włoszech na przełomie XVIII i XIX w. Jej owoidalna czara zdobiona jest półplastycznym motywem dekoracyjnym przedstawiającym cztery gołębie stojące na brzegu misy, z których jeden pije z niej wodę. Ten popularny w epoce neoklasycyzmu motyw dekoracyjny wzorowany był na rzymskiej mozaice antycznej wykonanej w II w. według oryginału pochodzącego z pierwszej połowy II w.p.n.e. – dzieła Sososa, wybitnego artysty epoki hellenistycznej działającego w Pergamonie. Mozaika rzymska została znaleziona w 1737 r. w willi Hadriana w Tivoli, dziś znajduje się w zbiorach Musei Capitolini w Rzymie. Waza jest jedną z kilkunastu dekoracyjnych waz marmurowych i alabastrowych zdobiących Galerię Rzeźb, wnętrze urządzone w po 1792 r. z inicjatywy księżnej Izabeli Lubomirskiej (1753-1816), właścicielki łańcuckiego zamku. Ściany i sufit Galerii pokrywa iluzjonistyczne malowidło ukazujące wnętrze antycznej ruiny przekrytej treliażem oplecionym winną latoroślą. Eksponowane są w niej antyczne i nowożytne rzeźby marmurowe i alabastrowe jak posągi, popiersia, oraz wazy nabyte przez właścicieli zamku w czwartej ćwierci XVIII w. i w XIX w. głównie we Włoszech. Na uwagę zasługuje ekspozycja waz. Stoją one w wydrążonych w murze ruiny niszach oraz na wystających z muru blokach skalnych.

Barbara Trojnar